Sommige dingen heb je voor het leven. Een Victorinox Spartan bijvoorbeeld. Het moet ergens eind jaren tachtig geweest zijn, zo rond Sinterklaas dat ik mijn eerste Victorinox Spartan kreeg. Ook wel bekend als ‘een Zwitsers zakmes’. Ik had eigenlijk een groot survival mes besteld, maar Sinterklaas vond een klein rood officieren mes beter geschikt voor een kleine bengel. En gelijk had hij.
Vanaf de dag dat ik het kreeg had ik het altijd op zak. Zelfs op school, hoewel dat niet mocht. Maar ik was wel zo gedisiplineerd om er niet mee te koop te lopen. Niemand wist dus eigenlijk dat ik een zakmes bijhad, en zo heb ik er ook nooit problemen mee gehad.
Na enkele jaren van (mis)bruik ben ik dat zakmes eens kwijtgeraakt. Het had intussen al zijn punt verloren in een poging een slot te forceren (nog zo een bezigheid van mij in die tijd) en door het vuil en zand ging het niet meer soepel open en dicht.
Ik heb toen ter vervanging voor een Puma zakmes gekozen, dat had een hoster waar ook een mini Maglite bij zat. Schitterend mes, vlijmscherp, maar na een tweetal weken was het al stuk. Gevallen… De backlock was gebroken en dus was het mes onbruikbaar. Gelukkig viel dit onder garantie en heb ik een nieuw mes gekregen.
Maar de Puma was vrij groot, en de wapenwet beschouwde dat min of meer als een wapen. Wanneer je ermee op een scoutsweide liep was er geen probleem, liep je er mee in de stad, dan werd dat beschouwd als een wapen. Dus wou ik enkele jaren later een ander mes.
De Victorinox Picknicker, lekker groot, want groot was toen in. Het mes had echter ook een sluitbeveiliging, en kan in bepaalde gevallen ook weer als wapen beschouwd worden. Wederom, op een scoutsweide vormt dat geen probleem, maar in een café of discotheek misschien weer wel. Als tussen oplossing heb ik een hele tijd dit mes in mijn werktas gedragen. Zo had ik het toch meestal wel bij, zonder te moeten vrezen dat ik in overtreding was. (Ondertussen worden zakmessen als Victorinox en Leatherman als tools beschouwd en niet als wapen, of ze nu een beveiliging hebben of niet, maar dat hangt sterk af van de situatie.)
Maar het perfecte mes was toch eigenlijk een Victorinox Spartan. Mijn oude mes had ik al wel enkele jaren geleden teruggevonden, en geolied, maar het zag niet meer uit. Ik wou een nieuw, en het zou dus dit keer opnieuw een Spartan worden. Dat mes heb ik ondertussen ook alweer meer dan 3 jaar dagelijks in mijn zak zitten. Voor het grootste deel gebruikt als brieven en pakjes opener, maar ook als schroevendraaier en kabelbinder doorsnijder. Tijdens de verbouwingswerken heb ik trouwens alle elektriciteitskabels die moesten gestript worden, met dat mes, van hun isolatiemateriaal ontdaan.
De nieuwe versie van de Spartan heeft ook een pincet en een tandestoker, twee dingen die ik regelmatiger gebruik dan je zou denken. Ik kom niet meer buiten zonder.
Daarbuiten heb ik nog een hele reeks andere (zak)messen, met elk zo hun eigen verhaal, maar dat zal ik een andere keer eens vertellen.