Mooi weer op komst. En dat weet ik niet van het weerbericht, maar van deze aankondiging:
“Mogelijk treinstaking op 30 april“.
Staken is een recht. Dat is een feit (maar het scheelde niet veel). Maar beste vakbonden, zijt nu eens eerlijk. Zit nu niet te zagen over agressie, loon of werkdruk, maar geef toe waar het om gaat.
Waarom staken op 30 april? En niet op, laat ons zeggen, 23 april? Omdat het dan een super lekker lang weekend wordt! Staak dan ook ineens op 28 en 29 april, dan kunnen jullie er een weekje van maken. Of neen, staak gewoon 3 weken in juli, samen met het “Ford verlof” van uw even staakgrage “collega’s”.
Waarom zetten jullie die aangekondigde stakingen toch altijd voor of na een vrije dag of weekend? Zodat uw achterban, of slachtoffers, hun tijd dan nuttig kunnen besteden? Om symapthiek over te komen? Om het “leed” te verzachten?
Noem het dan geen staking, maar een dagje collectief verlof. Een staking moet net de boel ontregelen en chaos creëren. Mensen moeten echt last hebben van de acties, er moet woede uitbreken en wanorde heersen om zo uw eisen kracht bij te zetten.
Maar ja, dat kan je alleen doen als je niet om elke scheet staakt, en het recht tot staken misbruikt omdat men tegenwoordig nergens meer tevreden mee is…