Bijna twee maanden heb ik er over gedaan om Far Cry 2 uit te spelen. Maar het is mij dan toch gelukt. Niet zozeer gelukt in de zin van: geluk hebben met het spel, maar om de tijd te vinden het spel te spelen.

Al begon het spel wat te vervelen, de laatste episode was de moeite. Zo zou het ganse spel moeten geweest zijn. Niet van hop naar haar rennen, oneindig munitie oprapen, wapens upgraden, telkens weer opnieuw dezelfde bewakerspost uitschakelen, maar werken met de middelen die je bij je hebt. Wapens oprapen van gedode tegenstanders, door gaan met het spel zonder telkens opnieuw dezelfde dingen te zien of te doen.

Alleen het einde kende toch wel een vreemde wending. Eén had te maken met de “buddies” en één met het vermoorden van de Jackal. Ik ga niet verklappen wat dat nu juist was, want daar moet je het spel maar zelf voor spelen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.