Vorige zaterdag had ik mij opgeofferd om op de kleine te letten terwijl vrouwlief een dagje ging shoppen. Eigenlijk was er niet veel opofferen aan, want shoppen is niet mijn ding. En dat babysitten kan je combineren met tokkelen op de laptop. Het begon allemaal zeer gemakkelijk, zonder problemen. Baby TV aan, lekker in de zetel zitten, met de laptop op de schoot. De kleine houd zichzelf bezig met speelgoed over hoop te halen, af en toe moet je eens een leeuw of een aap nadoen, en wat eten en drinken gaan halen (voor de kleine).
Na twee uur is de batterij van de laptop bijna leeg en moet ik mij dus gaan voorzien van de nodige netstroom. Ik heb ook al wat pijn in mijn nek gekregen. Een laptop op je schoot houden is niet echt ideaal. Dus verplaats ik mij naar de aangrenzende keuken, en installeer ik mij op de keukentafel. De deuren staan open, ik kan de kleine nog horen, hij kan geen kwaad, hij is rustig aan het spelen.
Totdat ik een vreemd geluid hoor… Het doet mij denken aan een wiebelende bloempot… Toch maar eens even omkijken…
Met geweldige pret oogjes kijkt hij mij aan, hij was echt fier op zijn werk! Papa was minder blij.
Opgemeten schade:
Ach ja, na 5 minuten in de hoek te hebben gestaan, was alles weer vergeven. Ik ben er wel een half uur zoet mee geweest. Maar het kon erger geweest zijn:
