Een Dag Als Bijzitter

Ook ik ben er niet aan ontsnapt, ik had gisteren de bedenkelijke eer om bijzitter te zijn in een kieskantoor.

Omdat er op de oproepingsbrief stond dat je je om 7u30 moest aanmelden, dacht ik eerst om net om 7u29 te arriveren. Ik had online al eens gelezen dat er nogal wat nerveuze voorzitters zijn die om 7u30 hun kieskantoor “ingezworen” willen hebben en dat dan doen met de op dat moment aanwezige effectieve en plaatsvervangende bijzitters. van dat idee ben ik afgestapt omdat er ook coole voorzitters kunnen bestaan en de laatste 4 personen nemen die komen opdagen om effectief te zetelen als bijzitter. Om 7u20 heb ik mij dan maar aangemeld.

Achteraf gezien bleek dat niet eens zo een dom idee, want deze voorzitter hanteerde de volgende logica (die mijn inziens ook het eerlijkst is): Wanneer de 4 effectieve bijzitters komen opdagen mogen alle plaatsvervangende bijzitters beschikken. Wanneer er minder dan 4 bijzitters komen opdagen moeten de laatst binnengekomen plaatsvervangende bijzitters hun plaats innemen. Wie dus op de lijst van plaatsvervangende bijzitters stond had er alle baat bij op tijd te komen. De morgenstond heeft immers goud in de mond. Voor maakte het weinig uit, want ik stond aangeduid als effectieve bijzitter, iets waar ik mij al vrede mee had genomen.

Onze eerste taak werd het plooien van de 1400 kiesbrieven. Hersenloos bandwerk ten top. Na een half uurtje plooien moest het kieskantoor geopend worden en werden de andere taken verdeeld. We mochten zelf kiezen, en aangezien niemand reageerde koos ik dan maar voor het aanstippen van de opgedaagde kiezers. No way dat ik in mijn eentje die 1000 overige kiesbrieven ging gaan plooien en stempelen. Dat aanstippen leek mij wel het leukste jobke, want dan kon ik nog eens wat mensen leren kennen. Althans dat dacht ik, want het moest allemaal vrij snel gaan en aanstippen, en oogcontact maken zat er zelden bij.

Wat ook leuk is aan het aanstippen van kiezers, is dat je zelf kleine statistiekjes kan maken en kiezers bingo kan spelen. Zo was de oudste kiezer 96 jaar (die nota bene zelf is komen stemmen) en de jongste pas enkele dagen 18. Af en to eens “kien” of “bingo” roepen bij een volle straat of blad zorgt voor wat sfeer in de zaal.

Verder verliep alles vrij vlot en was het 13u00 voor we het goed en wel door hadden. Time flies when you’re having fun…

De extra cadeau bon die we van het gemeentebestuur kregen was mooi meegenomen. De 15,60 euro die je krijgt is echt wel belachelijk weinig om 7u te werken. Moesten ze daar nu 100 euro voor geven, dan hadden ze zonder twijfel heel wat meer vrijwilligers. Uiteindelijk is het allemaal niet zo erg als iedereen wil doen uitschijnen. De mensen spenderen meer tijd aan het zoeken van excuses of aan zelfbeklag dan aan het effectief bijzitten. Ik vond het een leuk om eens mee te maken, wat niet wil zeggen dat ze mij elk jaar moeten kiezen, want er zijn dingen die ik liever doe. Het nieuw is er nu immers vanaf 🙂