Specialisten

Deze week ben ik er nog eens eentje tegengekomen. Een echte specialist. Maar dan ook een hele echte. Enkel gefocust op datgene waar hij in gespecialiseerd is, zonder daar uitleg over te willen geven. Je weet dat hij een idee heeft over de zaak, want hij stelt een oplossing voor, zelfs al kan je maar de helft van het probleem uitleggen. Voor de rest stelt hij geen vragen. Mijn open vragen worden met ja, neen, of misschien beantwoord.

Vriendelijk was hij alleszins niet, goedgezind en sociaal vaardig ook al niet. Het gesprek stopt zonder einde. Zomaar ineens. Er komt geen klank meer uit, enkel een dwaze lege blik. Ik versta hieruit dat ik kan opkrassen. Ik twijfel enkele seconde en sta dan toch maar op, doe mijn jas aan en verlaat zijn kantoor. Hij blijft zitten. Mijn “nog een goede avond” wordt pas beantwoord als ik mijn rug al gedraaid heb en in de gang sta.

Binnen twee weken eens teruggaan. Zien of zijn oplossing ergens op trekt.