Primitivo di Manduria

Ik geef het toe, ik ben een liefhebber van een fruitzwangere Zinfandel, een wijn met een robijnrode kleur met een smakelijke rijpheid en volume. Gulzig tranend, dat kan je hem wel noemen die Primitivo Di Manduria (dankzij het alcoholpercentage van 13%). Zwoel, mediterraan parfum … Alé ik zal er maar mee stoppen, want ik ken er eigenlijk niets van. En meestal ruik ik “wijn” en niet dadels, kaneel of appel. Dat zijn allemaal dingen die helemaal niet in die wijn zitten. Maar ik weet wel wat ik lekker vind! En dit Italiaans (dessert) wijntje is lekker. Het water loop mij alweer in de mond.

Ik geef u even de originele omschrijving uit Frank Vanderauwera’s Wijngids 2007:

Als u een liefhebber bent van de altijd fruitzwangere Zinfandel en een bloedhekel hebt aan wijn die aromatisch of qua textuur aan anorexia lijdt, dan hoeft u niet langer te twijfelen: draai meteen de kurkentrekker in dit exermplaar. Want dit is het zoveelste schoolvoorbeeld van de Puglia-wijn van de eenentwintigste eeuw, die het niet van zijn introversie of fraicheur moet hebben, maar van zijn smakelijke rijpheid en volume. Goede robijnrode kleur met nog relatief weinig evolutie, enorm gulzig tranend. Zwoel, mediterraan parfum van dadels en vijgenepasta, kaneel, gesausde tabak en blauwe pruimencompote, waardoor u zich meteen weer op vakantie waant. De zon schijnt verder ongegeneerd in de smaak: dikke fruitheupen, mollig en gekonfijt, met een enorme concentratie aan blauwe en rode bessen, die tot diep in de afdronk blijven hangen. Maar och, hoewel gecamoufleerd, een oerdegelijke aciditeit. Schenk deze ferm uit de kluiten gewassen Primitivo met zijn WYSIWYG-verhaal (What you smell is what you Get) wel voldoende koel:14°C maximaal.

(Wijnkoopgids 2007 – Frank Vanderauwera)