Weer maar eens bestond onze trein uit een verkorte samenstelling. Weer maar eens mochten we achteraan rechtstaan en weer maar eens hadden we meer dan 15 minuten vertraging. Gelukkig waren we in goed gezelschap en konden we ons hart luchten bij een goedgezinde treinbegeleidster.
Er werd gediscussieerd over treinsamenstellingen, vernieuwde treinstellen, vertrekprocedures enz. Ons gesprek werd meerdere malen onderbroken door de heren van de NMBS traffic control die de treinbegeleidster het goede nieuws meedeelde dat ze de reizigers voor Antwerpen gelukkig mocht maken met een gemiste aansluiting en een bijkomende vertraging van 30 minuten.
Ons geanimeerd gesprek loopt verder en we stellen ons de vraag waar haar collega is. In dubbeldekstreinen zijn er immers meestal twee treinbegeleiders. Die wacht op mijn in de pakwagen, zegt ze. Onze mannelijke gestoorde geesten maken daar meteen een tekeningetje bij. De pakwagen, stel u voor. Ah, zeggen we, is daar veel plaats? Kunt ge daar liggen? Is daar een bed? Neen, zegt ze, ge kunt daar zelfs bijna niet staan. Zeker niet als het vol postzakken staat. Ow, zo een pakwagen is dat. Wij dachten al…
het raadsel wordt er wat mij betreft alleen maar groter door. wat doet die collega in de pakwagen? waarom gaat ie in hemelsnaam daar staan als ie ook ergens anders kan staan?